Pragnienie uzyskania pięknego koloru włosów jest tak stare, jak sama ludzkość. Obecnie w ofercie mamy mnóstwo sposobów na koloryzację włosów. W przeszłości nie było jednak wielu opcji. Jak więc farbowano włosy w starożytnym Egipcie i kiedy wprowadzono pierwszą nowoczesną farbę do włosów wykonaną z nieszkodliwych składników chemicznych?
Pierwsze dowody stosowania kosmetyków do farbowania włosów sięgają starożytnego Egiptu i mają ponad 5000 lat. Archeolodzy dokonali wyjątkowego odkrycia, gdy podczas wykopalisk odkryli zmumifikowaną kobietę z resztkami farby we włosach.
W Egipcie kobiety farbowały włosy henną, która nie tylko farbowała włosy, ale także chroniła je przed słońcem i tworzyła miedziane refleksy. Włosy farbowane henną były zwykle od ciemnobrązowego do czarnego. Naturalna henna jest nadal używana do farbowania włosów. Później zaczęto używać również indygo do koloryzowania włosów w Egipcie, co sprawiało, że czarne włosy lśniły na niebiesko. Jeśli chodzi o stylizację włosów, Egipcjanki krótko je obcinały, a następnie przyczepiały do nich pasemka z włosów niewolnic.
W starożytnej Grecji bogate kobiety nosiły peruki z jasnych włosów niewolnic. Biedne kobiety również chciały uzyskać jaśniejszy odcień włosów, więc farbowały włosy roztworem z rumianku i wody cytrynowej, stosowały też specjalny roztwór oleju koziego i liści buka.
Nawet kobiety w starożytnym Rzymie pragnęły uzyskać jasny odcień włosów. Podobnie jak Greczynki nosiły jasne peruki z włosów germańskich niewolnic. Rzymianie wzbogacili też naturalne próby Greków rozjaśniania włosów innymi składnikami, takimi jak wapienna czy morska woda.
Henna dotarła do krajów europejskich dopiero pod koniec XIX wieku. Jednak kobiety farbowały włosy również innymi sposobami, które do dziś cieszą się dużą popularnością. Jeśli chciano uzyskać bardziej wyrazisty brązowy odcień włosów, stosowano wywar ze skórek cebuli lub liści kasztanowca. Bardzo popularną farbą do włosów były łupiny orzecha włoskiego, które farbowały włosy na czarno. Kobiety uzyskiwały również ciemniejsze odcienie, spłukując włosy mocną czarną herbatą. Dowiedz się więcej na temat sprawdzonych receptur na naturalne farbowanie włosów.
Nawet w czasach współczesnych kobiety tęskniły za jasnymi odcieniami włosów. Na przykład w XVI wieku wykorzystano tak zwaną wenecką blondynkę, która powstała z połączenia miodu, ałunu i sera. Taką mieszankę nakładano na włosy, a następnie wystawiono je na działanie najsilniejszego możliwego słońca. W 1818 roku odkryto działanie dwutlenku wodoru, dzisiejszego nadtlenku wodoru, który między innymi może rozjaśniać włosy. Pierwsze farbowanie dwutlenkiem wodoru wykonali chemik z Londynu i fryzjer z Paryża, którzy nazwali je „złotym odmładzającym promieniem”.
Z czasem zaczęli poszerzać gamę odcieni, najpierw wykorzystując naturalne składniki, ale później zaczęli produkować barwniki zawierające sole metali, które ostatecznie okazały się toksyczne i zostały zastąpione barwnikami syntetycznymi. W 1861 rozszerzyli możliwości odcieni anilinowych, ale zostały one zakazane w 1906 roku.
Czas, kiedy zasadniczo zmienił się sposób farbowania włosów, nadszedł w 1907 roku, kiedy Eugene Paul Louis Schueller opracował pierwszą farbę do włosów z nieszkodliwych składników chemicznych. Dwa lata później założył francuską markę zajmującą się farbowaniem włosów, która w 1936 roku stała się znaną na całym świecie marką L´Oreal. Pod tą marką wprowadzono również kolor Dream Blond, który umożliwił kobietom na całym świecie uzyskanie pożądanego odcienia blondu. Ta farba była oparta na nadtlenku wodoru i amoniaku.
W naszym kraju stosunkowo długo stosowano tylko naturalne farbowanie, syntetyczne barwniki trafiły do nas dopiero później, głównie ze względu na to, że Polska była odizolowana od innych krajów w czasach komunizmu. W okresie powojennym kobiety farbowały włosy głównie naturalnymi składnikami, najczęściej w postaci ziół.
Encyklopedia piękna: Pielęgnacja włosów